Me da wo ase Ghana!

Afgelopen week is echt voorbij gevlogen. Maandagavond, 17-06, hadden we een activiteit met de vrijwilligers, georganiseerd door Projects Abroad. Dit doen ze iedere maandag. Dit keer was het een dans en drumles. Het begon met een demonstratie van 3 mannen die muziek gingen maken. Daarna waren wij zelf aan de beurt om in actie te komen. We kregen een Afrikaanse dans aangeleerd, wat hilarisch en heel leuk was. Ook kregen we een korte les in drummen, wat leuk was aangezien de man die het ons leerde super enthousiast reageerde op alles wat we deden. Ook al was het compleet uit de maat ;). Dinsdag, 18-06, bestond uit one-on-one teaching, relaxen en uiteraard het voetbalproject. Gelukkig beginnen ze langzaamaan daar te geloven, begrijpen is een tweede, dat ik geen professioneel trainer ben en ik daar ben om de coaches te assisteren in plaats van de 'hoofdtrainer' te zijn. Lang leve mijn directheid haha. Een eigenschap waar de coach en de rest van de mensen op de voetbalclub wel om kunnen lachen en gelukkig kunnen ze het ook waarderen. En het is de enige manier om eventueel te bereiken wat je wil bereiken hier.

De voetbalwedstrijden zijn een belevenis op zich hier in Ghana en op onze voetbalclub. Een aantal voorbeelden:
- Als de wedstrijd hoort te beginnen om 15:00 uur, betekent dat dat het team om 15:00 er een soort van klaar voor is om te beginnen aan hun warming up. De tegenstander en scheidsrechter zijn dan soms al aanwezig, maar vaak nog niet.
- De trainer en 'baas' van de voetbalclub voeren tijdens de warming up een discussie over hoe lang de rust moet duren: 15, 10 of 3 minuten. En vertellen dat vervolgens aan de scheidsrechter + de duur van de wedstrijd en hoe lang de blessuretijd moet gaan duren.
- De wedstrijden beginnen vaak gemiddeld een half uur te laat, mede doordat het team voor een wedstrijd nog een lied van een kwartier (niet overdreven) gaat zingen en daarbij gaan dansen met z'n allen.
- Gedurende een wedstrijd is het doodnormaal als een random persoon, iemand op de motor of iemand in de auto voor de kortste weg naar de overkant kiest (lees: gewoon rechtdoor over het veld) terwijl iedereen gewoon door voetbalt en het niet eens lijkt op te merken.

Aangezien Ali, baas voetbalclub, het een goed idee vond (Fynn, Projects Abroad vond dit een veel minder goed idee ;) En normaal doet Ali dit nooit) om bij mijn huis langs te komen om de meegebrachte spullen voor de voetbalclub te bekijken terwijl hij al een foto van alles had en dus allang wist wat ik meegebracht had en mij besloot te vragen wanneer ik in Nederland ben dit jaar zodat hij langs kan komen en vroeg wat 'I love you' en 'I miss you' is in het Nederlands nadat hij gevraagd had om hem wat basis dingen te leren in het Nederlands, vond er woensdag een gesprekje hierover plaats ;).
Dit is nu DE grap onder de vrijwilligers en toen ik met mijn huisgenootjes sprak over dat ik bijna weer naar huis ga en daarmee hun achterlaat, zeiden zij: "Well, since the football guy wants to marry you, you can just stay longer so you don't have to leave us. We are sure you will do this for us" ;). Ook hebben Liam, Fynn en ik gesproken op die woensdag met de coaches over dat wij eigenlijk totaal geen idee hadden (en nu nog steeds niet) wat het project nou eigenlijk exact is en over dat de verwachtingen van de coaches over de invulling van het project totaal anders is dan de verwachting van Projects Abroad (en daarmee onze verwachting). 1 Coach zei het hele gesprek: "Yes, yes, I agree" en de ander moest lachen en gaf high fives. Beide leken er weinig van te begrijpen. Het was een bijzonder gesprek ;).

Woensdag avond hadden we quiznight met de vrijwilligers en zijn we daarna naar een karaoke bar gegaan met een gedeelte van de groep.
Donderdag bestond wederom uit beide projecten. In de avond zijn we uiteten gegaan met ons huis (Martina. Kirsty en Ellen). We zijn naar een, voor Ghana, duurder restaurant gegaan. Lekker eten en fijn om even wat anders te eten dan rijst, kip of ei. Ik mis groente!!!
Vrijdag ben ik met Martina en Kirsty gaan lunchen in een skybar met super mooi uitzicht over de stad en de zee. Daarna stond de shooting competition op het programma: 3 afstanden, van iedere afstand 5 ballen schieten en wie het meeste scoort wint. Ik heb 6 van de 15 gemaakt en was daarmee gedeeld tweede met nog twee anderen, winnaar had 8 en de rest 3 of 4. Daarna hebben we een korte wedstrijd gespeeld tegen super fanatieke volwassen mannen. Minder mijn ding, maar ik heb wel gescoord - nee, geen pupil van de week actie waarbij ze mij expres door lieten lopen en scoren ;). Uiteindelijk hebben we 5-3 verloren.

Dit weekend was het eerste weekend waarin ik, bewust, geen reisplannen had gemaakt. Ik wilde graag bij de wedstrijden van de kinderen uit het team dat ik training heb gegeven, van het onder 17 team en van het 1e team wilde gaan kijken. En ik wilde het weekend gebruiken om souvenirs te kopen. Zaterdag ochtend begon met de wedstrijd van het 1e team. Zij doen mee aan een toernooi en gek genoeg begon de wedstrijd, zoals gepland, exact om 11:00 uur en ze hadden zelfs grensrechters - normaal hebben ze alleen een scheidsrechter en geen grensrechters. De warming up was daarentegen zoals gewoonlijk een ongeorganiseerd zooitje en bestond uit: lied van een kwartier en daarna in groepjes 5 tegen 1 (lummelen) spelen. Ze verloren de wedstrijd uiteindelijk met 1-0. Na de wedstrijd hebben we de andere vrijwilligers opgezocht en zijn we gaan lunchen @Oxford street. In de middag zijn Liam, Ellen en ik naar the Art centre gegaan voor souvenirs. Een soort markt waar je van alles kan kopen, ze overal hetzelfde hebben en waar iedereen je in zijn of haar 'winkeltje' wil hebben: "Come my friend/sister, good stuff and good price for you!!"
Ik had, gek genoeg, super snel keuzes gemaakt en m'n lijstje aan souvenirs binnen. Ik bleek talent te hebben voor het afdingen en kreeg alles voor de prijs die ik wilde of zelf goedkoper. Ik genoot van deze middag haha :). In de avond hebben we voetbal gekeken in een bar.

Zondag zijn Liam, Sarah, Aden, Ellen en ik Accra in gegaan voor wat sightseeing dingen. In Accra zijn dat er niet super veel, dus hadden we genoeg aan de ochtend. Na een lunch wederom @Oxford street zijn Liam en ik naar de voetbalclub gegaan. Die dag stonden er namelijk 2 wedstrijden op de planning. Onder 13: 2-1 winst en onder 17: 1-0 verlies. Dit was ook mijn laatste dag op de voetbalclub dus hebben we groepsfoto's gemaakt en nagepraat over mijn tijd in Ghana en bij voetbal. Sinds de shooting competition en sinds ik gescoord heb tijdens de wedstrijd, hebben ze allemaal opeens een stuk meer respect voor mij, grappig om te merken. 'S avonds hebben we wederom voetbal (African Cup) gekeken in de bar.

Maandag, 24-06, was mijn laatste dag bij het one-on-one teaching. De kinderen leken dit onthouden te hebben, want ze hingen allemaal constant om ons heen, bleven ons maar knuffelen en ze waren extra lief deze dag ;). Toen we om 12:00 uur vertrokken riep Madame Nancy (de lerares) ons naar binnen in de klas om afscheid te nemen. De kinderen gingen voor mij zingen, mij bedanken en voor mij applaudisseren. Super schattig. In de middag zijn we terug gegaan naar the Art centre, maar dit keer alleen om foto's te maken. Veel verkopers herkenden ons nog van afgelopen zaterdag, dus daar hebben we een praatje mee gemaakt.
Eind van de middag hadden we Cooking lesson. Normaal gesproken maken ze altijd hetzelfde met vrijwilligers, maar omdat dit keer de laatste keer was voor Martina (na 5 maanden in Ghana geweest te zijn) en ze aankomend weekend vertrekt, gingen we haar lievelingseten maken. Een soep bestaande uit een hele pot pindakaas, tomatenpuree, uien, basilicum, water en kip en daarbij rice balls. Het was lekker, maar niet per se mijn lievelings. In de avond hebben we met zijn allen mijn laatste avond 'gevierd' in een bar.

Om af te sluiten, hierbij een paar typische dingen van hier:
- Hun taal, Twi, bestaat onder andere uit een hele hoop super grappige geluiden. Hilarisch om naar een gesprek te luisteren.
- Als het regent in Ghana gaat het van het ene op het andere moment keihard stortregenen (miezer bestaat hier niet haha) en is de hele boel een bende. Rivieren die overstromen, straten die onder water lopen en overal stroomt water naar binnen en zijn de straten geblokkeerd door stromen auto's die een, door de rivier overstroomde, brug proberen over te steken. Wat mooi is om te zien is hoe snel mensen reageren zodra het begint. Binnen no time hebben ze alle nodige maatregelen getroffen en helpt iedereen elkaar op straat.
- Het is hier in Ghana een ding om om je emailadres te vragen. Het gebeurde zo regelmatig dat ik maar ben gaan zeggen dat ik die alleen gebruik voor school. Op de vraag die volgt 'Ah ok. Can I add you on Facebook or follow you on Instagram then?' zeg ik standaard dat ik dat allemaal niet begrijp en niet heb. Ze denken nu vast allemaal dat ik 1 of andere oudbollige, warrige kluizenaar ben die leeft zonder social media of technologie, maar ik ben helemaal oke met dat ;).
Een aantal hebben het toch voor elkaar gekregen om mij te vinden op Facebook. Vooral vrienden van Ali, voetbalclub baas, (die met mij wil trouwen, zie eerder in dit verslag) voegen mij massaal toe, athans dat proberen ze. Ze stellen alvast hun plekje veilig voor de bruiloft denk ik ;).
- Iedere ochtend vanaf een uur of half 6 rijden er meerdere vuilniswagens rond (soort tuk-tuk achtige wagentjes met een bak achterop waar alles in gedumt wordt en de vuilnismannen op staan) en spelen daarbij een MEGA irritant muziekje af dat overal te horen is.
- Mensen plassen en slapen OVERAL. Letterlijk overal.
- Er lopen overal waar je je kan bedenken geiten en kippen rond. Ben er nog steeds niet achter of die van mensen zijn of niet. Ik denk het niet.

Vanavond, 25-06, vlieg ik om 22:00 uur terug naar Nederland en zit mijn avontuur in Ghana erop. Bizar hoe snel de tijd voorbij is gevlogen. Aan de ene kant vind ik het super jammer dat ik vanavond ga, maar ik vind het stiekem ook wel heel fijn om weer lekker naar huis te gaan. M'n eigen spulletjes, niet meer elke dag van top tot teen onder het zand zitten en ik kijk vooral uit naar m'n eigen bed (vooral omdat ik, uiteraard, veel te lang ben voor het bed hier en m'n benen een halve meter uit het bed steken) en m'n eigen douche!!!
Het was een prachtige en bijzondere ervaring waarin ik veel geleerd heb, ik super leuke mensen ontmoet en mijn tijd mee doorgebracht heb, ik prachtige plekken heb gezien en ben ondergedompeld in de 'echte' Afrikaanse cultuur. Zoals de mensen hier in Ghana zeggen: "South Africa is white Africa. Ghana is the real Africa" - een punt waarin ik ze eigenlijk wel gelijk moet geven :).
Het was heerlijk om even te ontsnappen aan de structuur, de volle agenda en het van alles moeten en aan je hoofd hebben in Nederland, maar het is tijd om weer naar huis te gaan.

Me da wo ase (= Dankjewel in Twi) Ghana voor een heerlijke tijd en deze ervaring!